Ωστό­σο, κα­νείς δε φαί­νε­ται να το ψά­χνει λίγο πα­ρα­πά­νω για το τί πραγ­μα­τι­κά ση­μαί­νει αυτή η "black Friday" τόσο σε σχέση με τις κα­τα­να­λω­τι­κές συ­νή­θειες που δια­μορ­φώ­νει, όσο και σε σχέση με τη δο­κι­μα­σία που συ­νι­στά για τους ερ­γα­ζό­με­νους στα κα­τα­στή­μα­τα. Ούτε και κάνει κά­ποιες ανα­φο­ρές στις χα­ο­τι­κές κα­τα­στά­σεις που δια­μορ­φώ­νο­νται μέσα στα κα­τα­στή­μα­τα (στο δια­δί­κτυο υπάρ­χουν άπει­ρα σχε­τι­κά videos) ή ακόμα και για τους θα­νά­τους και τους τραυ­μα­τι­σμούς που έχουν συ­ντε­λε­στεί και σχε­τί­ζο­νται με αυτή (7 και 98 αντί­στοι­χα τα τε­λευ­ταία χρό­νια στις ΗΠΑ). Οι κα­τα­να­λω­τές, που μπο­ρεί να πε­ρι­μέ­νουν και ώρες έξω από τα μα­γα­ζιά για να προ­λά­βουν τις προ­σφο­ρές, κα­τα­λή­γουν να πο­δο­πα­τιού­νται και να πλα­κώ­νο­νται κυ­ριο­λε­κτι­κά με­τα­ξύ τους. Και βέ­βαια η μανία τους παίρ­νει σβάρ­να και τους ερ­γα­ζό­με­νους, που πέρα από τον υψηλό και εντα­τι­κο­ποι­η­μέ­νο φόρτο ερ­γα­σί­ας που τους επι­βάλ­λε­ται στο πλαί­σιο της "black Friday", έχουν να εξυ­πη­ρε­τή­σουν-αντι­με­τω­πί­σουν τους λυσ­σα­σμέ­νους κα­τα­να­λω­τές. Αλλά ου­σια­στι­κά και τις σω­μα­τι­κές επι­θέ­σεις τους στο πέ­ρα­σμα τους από τους δια­δρό­μους στην ανα­ζή­τη­ση των προ­σφο­ρών. Μά­λι­στα, το 2008 ένας 34χρο­νος ερ­γά­της της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν πο­δο­πα­τή­θη­κε κυ­ριο­λε­κτι­κά από 200 πε­ρί­που κα­τα­να­λω­τές.

 

Αυτός είναι λοι­πόν ο θε­σμός που με τόση πε­ρη­φά­νια τα public φέρ­νουν στην Ελ­λά­δα. Προ­φα­νώς, αυτό το κρού­σμα ερ­γο­δο­τι­κής κα­φρί­λας δεν απο­τε­λεί μια εξαί­ρε­ση. Είναι μια πτυχή -και μά­λι­στα κάπως «μαύρη»- της συ­νο­λι­κής επί­θε­σης των ερ­γο­δο­τών και του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος απέ­να­ντι στα ερ­γα­τι­κά μας συμ­φέ­ρο­ντα και δι­καιώ­μα­τα, τη ζωή και την αξιο­πρέ­πειά μας. Έρ­χε­ται να συ­μπλη­ρώ­σει την όλη δυ­σχε­ρή κα­τά­στα­ση που βιώ­νου­με, με τους μι­σθούς-ψί­χου­λα ή και τη μη κα­τα­βο­λή δε­δου­λευ­μέ­νων, τις απο­λύ­σεις και την ανερ­γία, την ερ­γα­σια­κή επι­σφά­λεια, τις ατο­μι­κές συμ­βά­σεις, την εντα­τι­κο­ποί­η­ση, τις απλή­ρω­τες υπε­ρω­ρί­ες, τη δου­λειά τις Κυ­ρια­κές, την ορ­θο­στα­σία,...

 

Κι αν εμείς σαφώς και δεν έχου­με κά­ποιο ζή­τη­μα με τις «καλές τιμές», μι­λώ­ντας για τις «ευ­και­ρί­ες» που προ­σφέ­ρει το public στο πλαί­σιο της "black Friday" (και μά­λι­στα σε μια πε­ρί­ο­δο που ση­μειώ­νει κερ­δο­φο­ρία), ο νους μας πάει αυ­τό­μα­τα στους «μι­σθούς-ψί­χου­λα» που προ­σφέ­ρο­νται στους συ­να­δέλ­φους μας. Φαί­νε­ται ότι για την ερ­γο­δο­σία των public οι «καλές τιμές» πάνε πα­κέ­το με την κα­κή-εξευ­τε­λι­στι­κή τιμή της δου­λειάς των ερ­γα­ζο­μέ­νων της.

 

Από την πλευ­ρά μας δε θα στα­μα­τή­σου­με να κα­τα­δει­κνύ­ου­με την ερ­γο­δο­τι­κή ασυ­δο­σία και να προ­σπα­θού­με να βά­λου­με ένα φρένο σε αυτήν. Και ήδη μέσα στο 2016 κα­τα­δεί­ξα­με ακόμα μια κα­φρί­λα της ερ­γο­δο­σί­ας των public, όταν ενώ επέ­βα­λε στους συ­να­δέλ­φους να δου­λεύ­ουν τις Κυ­ρια­κές, διορ­γά­νω­σε δια­γω­νι­σμό φω­το­γρα­φί­ας με θέμα «οι δικές μας Κυ­ρια­κές» (βλ. «οι δικές μας (...κλεμ­μέ­νες) Κυ­ρια­κές»)

 

Απευ­θυ­νό­με­νοι στους συ­να­δέλ­φους μας θα θέ­λα­με να τους προ­τρέ­ψου­με να μην κά­νουν τί­πο­τε πα­ρα­πά­νω από τις συμ­βα­τι­κές τους υπο­χρε­ώ­σεις και με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εμείς οι ερ­γα­ζό­με­νοι αρ­νού­μα­στε να γί­νου­με τα θύ­μα­τα ή οι θη­ριο­δα­μα­στές στην κα­τα­να­λω­τι­κή αρένα που στή­νουν τα αδί­στα­κτα αφε­ντι­κά.

 

Πα­ράλ­λη­λα, κα­λού­με την ερ­γο­δο­σία των public να δώσει ένα τέλος σε αυτά τα κρού­σμα­τα. Και σε κάθε πε­ρί­πτω­ση την κα­θι­στού­με υπεύ­θυ­νη για όποια προ­βλή­μα­τα προ­κύ­ψουν, ιδίως στους συ­να­δέλ­φους μας.

 

Τέλος, απευ­θυ­νό­με­νοι προς τους κα­τα­να­λω­τές δεν μπο­ρού­με παρά να τους ζη­τή­σου­με να αντι­λη­φθούν και τη δική τους ευ­θύ­νη για τις χα­ο­τι­κές-επι­κίν­δυ­νες κα­τα­στά­σεις που δια­μορ­φώ­νο­νται τόσο στις "black Fridays", όσο και σε άλλες στιγ­μές κο­σμο­πλημ­μύ­ρας μέσα στα μα­γα­ζιά. Επί­σης, τους ζη­τά­με να μην κά­νουν την πα­ρα­μι­κρή επι­θε­τι­κή κί­νη­ση προς τους συ­να­δέλ­φους μας. Και τους ση­μειώ­νου­με ότι εμείς οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν εί­μα­στε και ούτε θα γί­νου­με τα προ­ϊ­ό­ντα της κα­νι­βα­λι­στι­κής κα­τα­νά­λω­σης.

 

ΟΙ «ΜΑΥ­ΡΕΣ ΠΑ­ΡΑ­ΣΚΕΥ­ΕΣ» ΤΩΝ ΑΔΗ­ΦΑ­ΓΩΝ-ΑΦΕ­ΝΤΙ­ΚΩΝ

ΣΥΜ­ΒΑΛ­ΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑ­ΤΑ­ΣΚΕΥΗ ΑΠΟ­ΚΤΗ­ΝΩ­ΜΕ­ΝΩΝ-ΚΑ­ΤΑ­ΝΑ­ΛΩ­ΤΩΝ

ΜΑΥ­ΡΙ­ΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡ­ΓΑ­ΤΩΝ