Oφείλουμε στους εαυτούς μας να αντέξουμε

05/04/2016

Δημήτρης Καμαρινός

Ζούμε περίοδο μαζικής απελπισίας , οι συνεχόμενες απανωτές ήττες του κινήματος , από τον Σύριζα, που αντί να σκίζει μνημόνια ξέσκισε τα όνειρα μας , μέχρι και την ΛΑΕ που δεν κατάφερε σε πρώτη φάση να εκφράσει τις αγωνιστικές διαθέσεις της κοινωνίας , με αποτέλεσμα αυτές να εγκλωβιστούν στη δήθεν διαφορετικότητα του Σύριζα .

Ή κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε ένα επικίνδυνο πολιτικό αδιέξοδο που με την πάροδο του χρόνου μετατοπίζει την ατζέντα προς τα δεξιά  Όσο ο Σύριζα κάνει βήματα προς τα δεξιά τόσο αναπτύσσεται μία μυθολογία για το τι θα έκανε η ΝΔ σε αντίστοιχα θέματα, που την ωθεί πιο δεξιά και με αυτό τον τρόπο μετατοπίζεται το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα .

Η απογοήτευση και η πολυδιάσπαση στην αριστερά , το άγχος μην πιαστούμε δεύτερη φορά μαλάκες σε συνδυασμό με τις πολιτικές φιλοδοξίες της κάθε συλλογικότητας , κάνουν δύσκολο το εγχείρημα της ενότητας της αριστεράς και περιορίζονται σε μία επιφανή ενότητα στη δράση. Μία ενότητα που είναι μεν θετική αλλά στερείται ουσίας, μια που δεν θέτει έναν μεγάλο οργανωμένο πόλο ενάντια στο σύστημα αλλά πολλές ανεξάρτητες εστίες που αδυνατούν να προτάξουν εναλλακτικό λόγο .
Μεγάλωσα πολιτικά πιστεύοντας ότι η αριστερά είναι έμπνευση , δημιουργία , χαρά , αγώνας. , ελπίδα ,δημοκρατία πράγμα που εντάθηκε ,πήρε πολιτική υπόσταση και διογκώθηκε με την εμπειρία του Σύριζα που χτυπήσαμε την πόρτα της εξουσίας .Έπρεπε να πάρω ένα ακόμα μάθημα για να καταλάβω τι σημαίνει αριστερά , να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε ο Μαρξ όταν έλεγε ότι " κομμουνιστής είναι αυτός που υποστηρίζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης όταν σταματούν οι άλλοι ", να αποκτήσω μία εικόνα για το πόσο σημαντικό είναι το Κ στην ολότητα του ,το Κ της κίνησης το Κ του κόμματος και το Κ του ονείρου της κομμουνιστικής θεμελίωσης .

Αριστερός είναι αυτός που αντέχει να είναι αριστερός ,αυτός που συνεχίζει να προσπαθεί εκεί που οι άλλοι σταματάνε, αυτός που δεν συμβιβάζεται με την υπάρχουσα κατάσταση και αναζητά την ανατροπή της , ο αριστερός αντέχει να πάρει πάλι τα πράγματα από την αρχή με σκοπό να επιταχύνει εξελίξεις, να δημιουργήσει καταστάσεις και να κάνει πολιτική τόσο στο πεδίο του κράτους , της διακυβέρνησης και της κοινωνικής οργάνωσης όσο και στο πεδίο της οργάνωσης και της συγκρότησης αυτής .

Ή αριστερά δεν είναι μία εύκολη υπόθεση , μία υπόθεση που πάντα θα είναι ελκυστική , αλλά μία υπόθεση που θα μας πάει στα όρια αντοχής μας , θα μας βγάλει εκτός εαυτού , θα μας αναγκάσει να δούμε ότι δεν έχουμε την απόλυτη αλήθεια και ότι μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα μόνο αν σταματήσουμε να αφορίζουμε όσες φωνές δεν συμφωνούν μαζί μας .

Πέραν αυτού όμως πολλοί σύντροφοι/ες αναρωτιούνται αν υπάρχει χώρος για δεύτερη οργάνωση της αριστεράς σήμερα , αν υπάρχουν προϋποθέσεις να υπάρξει ένα δεύτερο , πιο δικαιωματικό , κόμμα της αριστεράς , σε αυτούς/ες εγώ θέλω να κάνω μία ερώτηση που θεωρώ κομβική για το πως πορευόμαστε .
Σύντροφοι/ες υπάρχει χώρος για ένα κόμμα της αριστεράς ; Και αν δεν κατάφερε η ΛΑΕ να κάνει την έκπληξη στις εκλογές του Σεπτέμβρη γιατί δεν το κατάφερε το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ;

Πριν βάλουμε το ζήτημα για ένα δεύτερο κόμμα της αριστεράς πρέπει να αναρωτηθούμε αν μπορούμε να έχουμε έστω και ένα κόμμα και αυτό δεν πηγάζει από τον πατριωτισμό μου προς την ΛΑΕ αλλά γιατί θεωρώ ότι η ΛΑΕ είναι το μέτωπο που ανοίγει δρόμους, είναι η αναγκαία που εμείς οφείλουμε να κάνουμε ικανή προϋπόθεση , για να πούμε με λογικούς όρους ότι θα κάνουμε κάτι πριν διαλυθούμε τελείως

Αρκετοί σύντροφοι νομίζουν ότι απλά θα επαναλάβουμε την δεκαετία του 90 πράγμα που δεν πατάει στην πραγματικότητα . Όταν ήμουν εγώ πιτσιρίκος μπορεί όλοι να μας θεωρούσαν τους αριστερούς κάτι γραφικούς αλλά ήμασταν ηθικοί , αυτοί που αρνήθηκαν το πάσει θυσία κυβέρνηση , αυτοί που δεν είχαν λερώσει το χέρι τους με το μέλι της εξουσίας .

Ακόμα όμως και να μην ίσχυε η παραπάνω συνθήκη έχουμε μία σύγκριση περιόδου ανάπτυξης του καπιταλισμού όπου ο δικομματισμός φάνταζε ανυπέρβλητο τέρας, όπου ακόμα θυμάμαι επεισόδιο από τους αμάν που υπολόγιζε ότι μέσω του ΠΑΣΟΚ ο συν θα είχε 150 βουλευτές της αριστεράς στη βουλή μέσα σε 150 χρόνια .Είναι παιδικό και πρέπει να το καταλάβουμε ως τέτοιο να πούμε ότι η αριστερά θα γυρίσει σε αυτές τις εποχές.

Και τι να κάνουμε ; Εγώ απαντώ ότι πρέπει να αντέξουμε μαζί με όσους ακόμα αντέχουν ,ακόμα και αν δεν συμφωνούμε σε όλα , να αντέξουμε με όσους ακόμα παλεύουν και τα μικρά και τα μεγάλα να μην επαναλάβουμε το πείραμα του 90 όχι μόνο γιατί ό,τι σηκώσαμε το 90 το χάσαμε αλλά γιατί είναι και τελείως διαφορετικές οι συνθήκες .
Για να χτίσουμε ένα όραμα πρέπει πρώτα να αντέξουμε , να είμαστε ζωντανοί και να έχουμε δυνατότητα παρέμβασης. Για να γκρεμίσουμε τον κόσμο πρέπει να αντέξουμε να ζούμε μέσα σε αυτόν και να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι αν δεν αντέξουμε εμείς θα αντέξουν οι άλλοι.