Βασικά σημεία από τον διάλογο της ΑΡΚ για τα εργασιακά (Απόφαση 1ης Πανελλαδικής Συνάντησης)

25/10/2015

Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση

Η ανάδειξη της ταξικής υπόστασης του εργαζόμενου είναι αναγκαία για τους αγώνες που θέλουμε να συμμετάσχουμε και τα κοινωνικά στρώματα τα οποία προσδοκούμε να εκφράσουμε. Είναι αναγκαία όμως και ως μια διαφορετική στρατηγική απέναντι στα «λαϊκά μέτωπα», όπου η εκάστοτε συμμαχία καθορίζεται από τις επιλογές του δεξιότερου τμήματός της.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος και την πραγματική του κατάσταση, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, και να δουλέψουμε ιδιαίτερα στη βάση και τη νεολαία. Η εργατική τάξη είναι ένα διασπασμένο υποκείμενο και θα παλέψουμε για να ενοποιηθεί. Για την επόμενη περίοδο θεωρούμε σημαντική την οριζόντια σύνδεση πρωτοβάθμιων σωματείων, όπως επίσης τη στήριξη σε αγώνες που θα οργανώσουν τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα. Στόχος μας είναι ένα εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα με χαρακτηριστικά πρωτοπόρου κοινωνικού κινήματος (μαχητικό, με έμφαση στη δημοκρατία, και ένταξη σε αυτό  των διαφορετικών ταυτοτήτων της σύγχρονης εργατικής τάξης).

Σε αυτή τη κατεύθυνση είναι απαραίτητο να ανοίξει η συζήτηση για την κατάσταση στη ΓΣΕΕ και στις υπάρχουσες δομές συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Η σημερινή δομή και λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος έχει δείξει τα όρια της. Το επόμενο διάστημα πρέπει να δώσουμε μάχη για να αναστραφεί η απαξίωσή του και η συντηρητική αναδίπλωση των εργαζομένων υπό το βάρος της νέας επίθεσης που θα δεχτούν τα εργασιακά δικαιώματα και τα συνδικάτα.

Για την υπεράσπιση των ΣΣΕ, ιδιαίτερα σε κλαδικό επίπεδο, χρειαζόμαστε μια εντελώς νέα μεθοδολογία σύγκρουσης απευθείας με την εργοδοσία, που να μην εξαντλείται σε ακίνδυνες και ατελέσφορες παραστάσεις διαμαρτυρίας, αλλά να προκαλεί πραγματική πίεση στους εργοδότες.

Τα άμεσα μέτωπα πάλης είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία, η ανεργία. Είναι η αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών των μνημονίων, παλιών και νέων, και η συγκρότηση σχεδίου για την ανατροπή τους. Ιδιαίτερα η μάχη για το ασφαλιστικό είναι κομβική και αφορά τους πάντες.

Επιπλέον, είναι αναγκαία η διεύρυνση της παρέμβαση των συνδικάτων, πέρα από τα συντεχνιακά ζητήματα, σε πεδία που αναδεικνύουν την κοινωνική διάστασή τους (π.χ. τραπεζοϋπάλληλοι και κόκκινα δάνεια, εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια) και η δημιουργία ευρύτερων κοινωνικών μετώπων (συμμαχία συνδικάτων και δομών αλληλεγγύης, αυτοδιοικητικών κινήσεων, κινημάτων προστασίας της πρώτης κατοικίας, δημόσιων αγαθών κ.λ.π.). Είναι αναγκαία η ανάδειξη της σημασίας των δημόσιων αγαθών και των συνεπειών των ιδιωτικοποιήσεων και των περικοπών για την καθημερινή ζωή.

Δε δίνουμε μόνο τη μάχη γραμμής αλλά αναζητούμε προτάσεις και αναπτύσσουμε πρακτικές που να δημιουργούν δυναμική και να καταγράφουν νίκες. Οι αναλύσεις και οι καταγγελίες δεν αρκούν, χρειαζόμαστε σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος, προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες του κάθε κοινωνικού χώρου παρέμβασης.

Για εμάς η αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος από το κράτος ή/και την εργοδοσία είναι θέση αρχής. Επιπλέον, υπερασπιζόμαστε την ανεξαρτησία του από τα κόμματα, καθώς ο ρόλος του πολιτικού υποκειμένου και της συνδικαλιστικής παράταξης είναι διαφορετικός.

Ακόμα, θα πρέπει να σχεδιάσουμε την οργάνωση των ανέργων και των επισφαλώς εργαζόμενων, καθώς τα επόμενα χρόνια η α-τυπική εργασία, με 5μηνα και επισφαλείς σχέσεις εργασίας, θα επεκτείνεται από τους νέους σε όλο το ηλικιακό φάσμα και θα συνεχίσει να αποτελεί τη βασική πολιτική για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ειδικά σήμερα είναι θεμελιώδης η ανάδειξη των υπαρκτών παραδειγμάτων εργατικού και κοινωνικού ελέγχου (π.χ. ΒΙΟΜΕ). Είναι επίσης αναγκαία η διαμόρφωση αντίληψης, θέσεων και παρεμβάσεων για την κοινωνική οικονομία, τις συνεργατικές προσπάθειες καθώς και τις εργασιακές σχέσεις σε αυτές, με στόχο τη δημιουργία κινήματος και δικτύου αυτοδιαχειριζόμενων εργατικών επιχειρήσεων και συνεταιρισμών, αλλά και την αξιοποίηση αργούντων παραγωγικών χώρων.